მღვდელმსახურისათვის განსაკუთრებულ სიძნელეს წარმოადგენს
მცირეწლოვანი ბავშვების აღსარება. ეს სიძნელე თავს იჩენს სხვადასხვა მიზეზის გამო.
ჯერ ერთი, იმიტომ, რომ ბავშვებთან სწორი, მართალი და ბუნებრივი ტონით საუბარი - განსაკუთრებული
ნიჭია, რომელიც ნებისმიერ ადამიანს არ ეძლევა.
თუკი ჩვენ გვსურს ვინმე მოვიზიდოთ ქრისტიანობისკენ,ანდაგანვაშოროთცოდვილ
ცხოვრებას, ამ საქმეში თავმდაბლობა უფრო დაგვეხმარება, ვიდრებრძნული საუბრები და მტკიცებულებები.
ძვირფასო მ.კ., რაც უფრო ნამდვილია და არა წარმოსახვითი ადამიანის სიახლოვე ღმერთთან, მით უფრო უღირსად და კაცთაგან უცოდვილესად გრძნობს იგი თავს. ამგვარი განცდა ჰქონდათ წმ. მამებს. მაგალითი ბევრია, თვითონაც გაიხსენებთ.
_ რახან გეშინიათ, ე.ი. არ იქნება! არ უნდა გვეშინოდეს, რადგანაც ომში უდიდესი მტერი _ შიშია, რის გამოც მთელი არმია პარალიზდება. მხდალს, გონიერი გენერალი მაშინვე ატოვებინებს ბრძოლის ველს, სხვაზე რომ არ იმოქმედოს.