თანამედროვე ნეოწარმართები ყველანაირად ცდილობენ დაამტკიცონ, რომ არიან წარმართული კულტების ტრადიციის გამგრძელებლები. მოგეხსენებათ, წარმართობის რაობის დამადასტურებელი მოწმობები ნაწილობრივადაა შემორჩენილი, ამიტომ თანამედროვე სამყაროში წარმართობის აღორძინების საქმეში დიდ როლს ნეოწარმართი ლიდერების ფანტაზიები თამაშობს, რომლებიც ყველანაირად ცდილობენ დაამკვიდრონ აზრი, რომ წარმართული მსოფლმხედველობა მაღალი ზნეობით გამოირჩევა. სინამდვილეში ყველაფერი აბსოლუტურად სხვაგვარადაა. ანტიკურ წარმართულ სამყაროში გარყვნილება და ჰომოსექსუალიზმი გახლდათ ნორმა, ცხოვრების წესი, რომელიც არ განიკითხებოდა. უფრო მეტიც, ჰომოსექსუალისტურმა სიუჟეტებმა რელიგიურ მიოთოლოგიაშიც დაიმკვიდრა ადგილი.¹

   მაგალითად, კრეტის ძველი კანონების თანახმად დადგენილი იყო „მამაკაცის მამაკაცთან თანაცხოვრება".² კრეტაზე არსებული წეს-ჩვეულებები ისტორიკოსი ეფორომოსის მიერაა აღწერილი. ის წერს: „„შეყვარებული" აცნობებს თავისი განზრახვის შესახებ, ხვდება ჭაბუკს გზაზე და მის წაყვანას ცდილობს. ჭაბუკის მეგობრები სიმბოლურად აკავებენ მას, ხოლო თუ „შეყვარებული" უღირსად მიიჩნიეს, მაშინ არ გაატანენ მას ჭაბუკს. სხვა შემთხვევაში მომყვანი და მისი „შეყვარებული" ორ თვეს ერთად დაჰყოფენ, ნადირობენ, ხოლო ამის შემდეგ აწყობენ ნადიმს".

   სპარტაში არსებობდა წეს-ჩვეულება, რომლის მიხედვით საუკეთესო ჭაბუკებს უნდა ჰყოლოდათ საყვარელი ჭაბუკები. „დიდგვაროვანი ქალბატონებიც ჰყვარობდნენ ნორჩ ქალიშვილებს".³

   ბერძენი ფილოსოფოსებისთვის მსგავსი ურთიერთობები ნორმად მიიჩნეოდა. მაგალითად, პლატონი თავის ნაშრომში „პარმენიდი" ზენონას პარმენიდის საყვარლად წარმოაჩენს (ორივე მამაკაცია - რედ.). არისტოტელე ამგვარად მსჯელობს ამის თაობაზე: „შეყვარებულები სარგონი არიან სახელმწიფოსთვის, ვინაიდან გერმოდესა და არისტოგიტონის სიყვარულმა დაამხო ტირანი გიპარხი".⁴

   თუ ანტიკური სამყაროს ლოიალური დამოკიდებულება სოდომური ცოდვისადმი მეტნაკლებად ცნობილი გახლავთ, ნეოწარმართული იაპონიის მსგავსი ზნე-ჩვეულებანი ნაკლებად ცნობილია ჩვენი მოქალაქეებისთვის. ადრეულ იაპონურ ტექსტებში VII ს. ჩვ.წ.ა. მამაკაცისა და ჭაბუკის სიყვარულს ჰიმნებში უმღერიან. შემდეგში ამ პრაქტიკას „სიუდო" ეწოდა. ეს ტრადიცია დიდი პატივისცემით სარგებლობდა და წახალისებულიც იყო, განსაკუთრებით სამურაებში. მიიჩნეოდა, რომ სიუდო დადებითად მოქმედებს ჭაბუკებზე: ასწავლიდა მას ღირსებას, სამართლიანობასა და სილამაზის განცდას. სიუდოს, ქალ-ვაჟურ სიყვარულზე უპირატესად მიიჩნევდნენ. მათი აზრით ქალის სიყვარული „ანაზებდა" მამაკაცს.

   რეგლამენტირებული ჰომოსექსუალური ურთიერთობები იაპონიაში მხოლოდ XIX ს-ის ბოლოს მეიდზის მმართველობის ეპოქაში გაქრა. ეს დასავლური კულტურისა და ქრისტიანული მორალის იაპონურ ტრადიციაზე ზეგავლენის შედეგი გახლდათ.⁵

   მსგავსი მდგომარეობა შეინიშნებოდა სლავ-წარმართებსა და სკანდინავიის ქვეყნებშიც.

Xareba.net - ის რედაქცია